مهدویت

با توجه به ويژگي‏ها و نشانه‌هاي و سخنان بزرگان دين، سيمـــاي زنـــدگي در آخِرالزمان را مي‏توان اين‏گونه ترسيم كرد:
1. دين در آخِرُالزّمان
روزبه‏روز عوامل فراواني، گوهر تابناك دين را در هاله‏اي از غبار فرو مي‏برند از ايــن رو در جوامع انساني

همـــواره ديـــن رو به كم‏رنگ‌شدن مي‏رود و خـرافــــه‌ها و انحراف‌هاي فراواني، گريبانگير آن مي‏شود، تا اين كه وقتي حضــرت مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) قيــام كـــرده، غبار از چهرة دين بر‏گرفت...

همگي گمان مي‏كنند اين دين جديدي است كــه آن حضرت آورده است. اميرمؤمنــــان علـــي (عليه السلام) اين حقيقت را اين‏گونه بيان فرمود:اي مردم! به زودي زماني بر شما خواهد رسيد كه اسلام چونـان ظرف واژگـــــون شده، آنچـه در آن است ريخته مي‏شود. 
2. مردان آخِرُالزّمان
آزمايش‌هاي خداوند سبحان براي زنان و مردان يكسان است؛ ولي پاره‏اي از روايات، به‌ويژه در بارة مردان نقل شده است، آن گونه كه در برخي روايت‌‌ها سخن از زنان به ميان آمده است.
امام صادق (عليه السلام) فرمود: 
مردي را مي‏بيني هنگامي كه يك روز بر او گذشته و گناه بزرگي انجام نداده است‌ـ از قبيل فحشا، كم‌فروشي، كلاه‌برداري و يا شرب خمر ـ بسيار غمگين و اندوهگين مي‏شود. 
3. زنان آخِرُالزّمان
امام علي (عليه السلام) ‏فرمود: 
در آخِرُالزّمان و نزديك شدن رستاخيز كه بدترين زمان‏ها است، زناني آشكار مي‏شوند كه برهنه و لخت هستند؛ زينت‏هاي خود را هويدا مي‏سازند، به فتنه‏ها داخل مي‏شوند و به سوي شهوت‏ها مي‌گرايند. به لذت‏ها مي‏شتابند، حرام‏هاي الهي را حلال مي‏شمارند و در جهنم جاودانه خواهند بود. 

امام صادق علیه‌السلام فرموده‌اند: به زودی شهر كوفه از مۆمنان خالی می‌شود و علم و دانش از آنجا رخت بر می‌بندد و چون ماری كه در گوشه‌ای چنبره زده است محدود می‌گردد و از شهری كه آن را قم می‌نامند ظهور می‌كند و آن‌جا پایگاه علم و فضیلت و معدن دانش و كمال می‌گردد به گونه‌ای كه روی زمین هیچ مستضعف (فكری) نمی‌ماند كه از دین آگاهی نداشته باشد حتی زنان پرده‌نشین و این زمان نزدیك زمان ظهور قائم(عج) ما خواهد بود… 

(علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 60، ص 213)

--آیا به نظر جنابعالی ظهور نزدیک است؟
آیت ا... بهجت: ما تا کنون به جوان ها بشارت می دادیم که ظهور حضرت بقیة الله الاعظم«عج» را درک خواهند کرد، ولی اینک به پیرها هم بشارت می دهیم که دوران ظهور را خواهند دید.
حدیث وصال/123

تا پیش از رسیدن به مراد دلت، تمام فکر و ذکرت وصال است و وصال. ولی کافی است فقط یک مرتبه گرچه برای مدت بسیار اندک مرادت حاصل شود، آن وقت است که تمام وجودت لبریز می شود از حسرت و بی تابی.

به قول معروف: تا ندیده ای و نرسیده ای فقط یک درد داری، ولی پس از وصول، هزار و یک درد داری ...

شدت این اشتیاق به ارزش مرادت نیز وابسته است که هر اندازه اهمیت بیشتری داشته باشد شیدایی بعدی بیشتر خواهد بود.

این حکایت، شرح حال تشرف یکی از اولیاء مخلص خداوند به محضر ولی الله الاعظم حضرت مهدی صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که از قول یکی از شاگردان ایشان نقل شده است.

نام اصلی او «سید ذبیح الله قوامی» است، ولی با نام «حاج آقا فخر تهرانی» شناخته شده تر است. پس از وفاتش، «آیت الله سید محمدرضا بهاء الدینی» فرمود: « آقا فخر "سلمان زمان" بود.»

بنابر آنچه در شرح حال او نقل شده است، در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود. در اوائل جوانی از هوش و استعداد ویژه ای برخوردار بود. با جدیت درس می خواند و هدفش دریافت بورسیه برای تکمیل تحصیلات خود در خارج از کشور بود. در آن زمان، عده ی کمی می‌توانستند بورسیه تحصیلی بگیرند و به کشورهای اروپایی اعزام شوند.

بالاخره تلاش این جوان خوش سیما به بار نشست و قرعه به نام وی افتاد. ولی می‌گویند روز اعزام، به عللی که فقط خدا می‌داند، کمی دیر به فرودگاه رسید. هواپیما پرواز کرد و این جوان جویای نام، از پرواز جا ماند...

راه دیگری نداشت. به ناچار ناراحت و غمگین، از فرودگاه برگشت. آن همه تلاش و کوشش و تکاپو به هدر رفته بود. یأس و ناامیدی وجودش را پر کرد و شعله‌های آرزو، در دلش به خاموشی ‌گرایید.

روزی از روزها با عارف واصل؛ شیخ مرتضی زاهد (رحمة الله علیه) برخورد کرد. کسی نمی داند در آن لحظات بین آن دو چه حرف هایی رد و بدل شد؟ ولی هرچه بود نفس قدسی شیخ مرتضی مسیر و سرنوشت جوان تهرانی را متحول کرد و از آن روز به بعد گویی انسان جدیدی متولد شد. حتی ظاهرش هم عوض شد. تمام لباس های به روز خود را کنار گذاشت و عبایی به دوش انداخت.

عشق به لقاء پروردگار و جذبه ی اتصال با ولی الله زمان (علیه السلام) شور عشقی درون حاج آقا فخر به وجود آورده بود و روز به روز عطش وصال محبوب در وی شدت می گرفت. و سرانجام کار به آنجا رسید که در امام زمانش ذوب شد و به قول معروف؛ "ره صد ساله را یک شبه طی کرد" و متصل به دریای بی کران معرفت الله گردید.

جناب حجة الاسلام محمد علی شاه آبادی نقل کرد:

پس از درگذشت عابد مجاهد و عارف ربانی، مرحوم حاج آقا فخر تهرانی، مرحوم حجة الاسلام حاج شیخ حسن معزی فرمود:

عادت مرحوم حاج آقا فخر تهرانی این بود که وقتی به مجلس علماء وارد می شد، در کنار در ورودی نشسته و با احترام خاصی از هر گونه اظهار فضلی دوری می نمود!

روزی در اواخر عمر وی، در محفلی که حضرات علماء و از جمله آیة الله حسن زاده نیز شرکت داشتند، ناگاه مرحوم حاج آقا فخر تهرانی با لباسی نامرتب و عبایی که معلوم بود روی زمین کشیده شده، وارد مجلس شد و بر خلاف همیشه، در گوشه ای با حالتی بسیار مضطربانه نشست؛ پس از پایان یافتن مجلس و رفتن حضار و حضرات آقایان، وقتی از حالت اضطراب و ناراحتی اش پرسیدم، او رو به من کرد و با افسوس فراوان گفت: یک عمر آرزوی دیدار حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف را داشتم، حال که نصیبم شد، اکنون از دوری وصالش آرامش ندارم!

بی مهر رخت روز مرا نور نماندست        وز عمر مرا جز شب دیجور نماندست

هنگام وداع تو ز بس گریه که کردم        دور از رخ تو چشم مرا نور نماندست

علی سیف       

بخش مهدویت تبیان

ملا محمدتقی مجلسی اصفهانی مشهور به مجلسی اول، پدر بزرگوار علامه محمدباقر مجلسی و از دانشمندان بزرگ شیعه عصر صفوی است. وی در سال 1003 یا 1004 ه . ق در اصفهان دیده به جهان گشود و در سال 1070 ه . ق در همان‌جا از دار فانی رخت بربست.

او بزرگ مردی بود كه با همت بلند و نوشته های گران قدر خویش توانست به مذهب تشیع، رونقی ویژه بخشد.

چون تأخیر ظهور مولای ما صاحب الزمان به سبب موانعی است که از ناحیه خود ما سرچشمه گرفته، بر ما است که از خداوند متعال برطرف کردن آن موانع را بخواهیم، پس دعا کردن برای تعجیل فرج امام عصر در حقیقت دعا برای خودمان و سودمند به حالمان می‏باشد.

تأکید بسیار بر دعا برای تعجیل فرج امام زمان‏ برای چیست؟ مگر نه اینکه ایشان خود سر منشاء رسیدن برکات به مخلوقات بوده و از مردم، بی‏نیاز و مستغنی است!